Karibu (welkom!)

Jambo iedereen!
Pff, onze eerste blog heeft even geduurd, omdat we nogal wat problemen met de laptop hadden, maar na veel geprobeer, gescheld van Fleurs kant, en met behulp van Jacksons laptop en de gebruiksaanwijzing van Melissa’s vader hebben we hem toch weer aan de praat gekregen! Vandaar dat we nu het verslag van onze belevenissen tot en met afgelopen dinsdag alvast op internet gezet hebben, de rest volgt snel!

Na een jaar hard werken, zijn we hier dan eindelijk : Kenia! Tijdens de vlucht hebben we ons vermaakt met films, spelletjes, muziek en lekker eten. Met de bagage was het gelukkig ook helemaal goed gegaan. Nu alleen nog op zoek naar Jackson. Op de site hebben we wel een beetje gezien hoe hij eruit zag, maar wat lijken ze toch allemaal op elkaar! Een hele lange rij kenianen die bordjes met namen omhoog hielden, maar onze niet gezien. Wij vielen gelukkig wel op en ze hadden ons snel gevonden. Tijdens de rit naar onze logeerplaats (bij de ouders van Jackson) kregen we Swahili (algemene taal) en Kikuyu (de taal die ze in Nyeri gebruiken) les. We merkten al snel dat het hele aardige en grappige jongens waren. Na 3 uurtjes waren we aangekomen bij onze slaapplek. De immense koffers (niet alleen met spullen voor onszelf hoor, we hebben ook allebei een koffer met knuffels, speelgoed, kleren en dergelijke voor de kinderen mee) pasten net door de deur van de ingang en we kregen meteen thee aangeboden (nu weten we dat je overal thee krijgt aangeboden en je het normaal is dat je op z’n minst 2 kopjes drinkt). De ouders van Jackson, babu (vader) en sho sho (mama) zijn hele lieve mensen en we leren hier elke dag weer wat nieuws. We slapen in een stapelbed en babu vond het echt nodig om de klamboe voor ons op te hangen. Een beetje jammer was dat er een stuk of vijf enorme gaten in zaten (zie foto’s).
We zijn er pas 4 dagen, maar wat hebben we al veel meegemaakt! De grootste les die we hebben geleerd (en nog af en toe even wennen is) is polle polle, oftewel relax en doe waar je maar zin in hebt! In het begin was het even wennen, omdat we de volgende dag geen idee hadden wat we gingen doen en we zelf achter Jackson aan moesten om dat uit te vinden. Maar nu weten we wel beter: plannen, daar doen ze hier gewoon niet echt aan. We hebben met Jackson wel een soort weekplanning gemaakt, maar alles is heel flexibel en tot nu toe gaat het helemaal goed.
De eerste dag gingen we ’s ochtends met twee andere vrijwilligers naar het project (schooltje) waar zij mee bezig zijn. Ze hebben een klaslokaal helemaal opgeknapt en wat een verschil met het oude klaslokaal! Vandaag zijn we er ook achter gekomen dat er ze hier hele mooie, gifgroene kameleons hebben, want op weg naar de auto stapte Melissa bijna op eentje…
Toen was het tijd voor de eerste ontmoeting met de kinderen van Upendo centre. Wat een lieve kindjes allemaal. Vooral nu, na vier dagen voelt het echt als een grote familie. Elke dag leer je de kinderen beter kennen en ze hebben allemaal zo’n mooi karakter. Eigenlijk kan je je dat gewoon niet voorstellen als je weet wat ze allemaal hebben meegemaakt, maar het is echt geweldig om steeds weer nieuwe dingen te leren over elk kind. Toen er bijvoorbeeld een liedje over Aids werd gedraaid kon je meteen merken dat een van de oudere meiden het er heel moeilijk mee had. Ik heb later even met haar gepraat en ben erachter dat ze echt superlief en slim is. Ik kan niet wachten om haar nog beter te leren kennen. Ook hebben we al een dance competition in het weeshuis meegemaakt. En je ziet echt dat dansen in hun bloed zit. Echt te grappig om te zien hoe ze met hun heupjes en hoofdjes op de maat bewegen.
Maize, de neef van Jackson (en onze guide) heeft ons ook Nyeri town laten zien en ons van alles vertelt over de gewoontes en levenswijze van de Kenianen. We gingen er trouwens heen met een matatu, busje wat bedoelt is voor 14 mensen, maar waar er minstens 20 in mee worden vervoerd. De eerste keer in Nyeri town was ook een hele belevenis, want wij, een blanke (mzungu) en chinees was ook weer eens wat nieuws voor de bevolking. Aan Maize ingehouden lach konden we zien dat er telkens grapjes over ons werd gemaakt. Ook kwamen we meteen te weten hoe de business, zo noemt Maize het, hier werkt. Blanken, dus laten we eerst maar beginnen met 1000 KSH hoger! Gelukkig, na wat handige onderhandeltrucjes hebben we het toch voor de normale prijs (-1000KSH) gekocht.
Daarna waren alle kinderen van Upendo naar de tuin van Jacksons ouders gebracht. And they love it! Het was pas de eerste dag, maar je kon al zo snel de verschillende karakters van elk kind eruit halen. Ze vonden het heerlijk om in het gras te spelen en zoveel fantasie hebben ze allemaal. Julia vertelde me dat ze het geweldig vind om te koken en met mais, bloemsteeltjes, blaadjes en een scherp mes maakte ze een hele maaltijd voor me. Geweldig om te zien hoe serieus ze ermee bezig was!
Wel lastig dat sommige kinderen veel meer aandacht vragen dan anderen, waardoor het lastig is de rustige kids er ook bij te betrekken. Daarom kijken we er naar uit om met wat kleinere groepjes kinderen er op uit te trekken!
We wonen nu dus bij de ouders van Jackson, maar de hele familie woont bij elkaar. Jackson en gezin zijn de overburen. De twee broers en neef van Jackson wonen hier ook allemaal, dus dat is handig en gezellig! Ook lopen hier kippen, geiten, ganzen en een koe. Daar kwamen we de eerste ochtend, om 6u, toen de dieren honger kregen ook even achter.