Pancakes

Vrijdag hebben we KENWA (Kenyan Network of Women with Aids) bezocht, een organisatie met alleen HIV positieve medewerkers, die voorlichting en therapie geven.
Daarna hebben we een vriend van Jackson in het ziekenhuis bezocht (zijn auto was in de fik gevlogen en hij had nogal erge brandwonden). Het ziekenhuis was ontzettend primitief, hygiene leek ver te zoeken, en sommigen moesten ziekenhuisbedden delen. Een wereld van verschil met openbare ziekenhuizen in Nederland in ieder geval.
’s Avonds hebben we pannenkoeken gebakken voor alle kids in Upendo. De 3 oudste meiden hielpen ons, en bleken uiteindelijk betere pannenkoekenbakkers dan wijzelf. We hadden ook een enorme fruitsalade van ananas, banaan en watermeloen, wat achteraf maar goed was ook, omdat we wat minder pannenkoeken hadden dan gedacht (iedereen had er maar eentje).
Die nacht zijn we ook voor het eerst in Upendo blijven slapen. Hier gelukkig geen spinnen gezien, maar wel veel torren die overal tussendoor kropen, maar gelukkig weten we ons steeds meer te vermannen.
Zaterdag kwamen de kinderen weer in de tuin van Jacksons ouders spelen. Met de ballonnen, het springtouw en de bellenblaas die we mee hadden genomen werd leuk gespeeld, maar vooral de accessoires van Melissa waren in trek. Het was een superleuk gezicht om alle kids met zonnebrillen, petjes, sieraden en kindermake-up (zelfs de jongens) te zien.
Op een gegeven moment ging het keihard regenen, en vertrokken de kinderen weer richting Upendo. Wij hebben toen met behulp van Jacksons laptop en de handleiding die Melissa’s vader gemaild had onze laptop weer aan de praat proberen te krijgen. De eerste 100 pogingen mislukten, maar op een gegeven moment lukte het ineens wel, dus dat was wel heel fijn!
Zondag wilden we met de kinderen mee naar de kerk, dus zijn we ’s morgens voor het eerst alleen met de matatu naar Upendo vertrokken. Het ging niet geheel soepel, maar uiteindelijk zijn we goed aangekomen. Alleen bleek toen dat ze niet naar de kerk zouden gaan, vanwege de regen (terwijl het maar een beetje gemiezerd had en het toen alweer droog was). Maar het was heerlijk om weer een ochtend met de kids door te brengen. Ze hadden dag wel wat huilbuitjes, maar dat gaat heel anders dan in Nederland. Ipv dat ze heel hard krijsen, rollen er traantjes over de wangetjes en snikken ze een beetje. Geen probleem om ze dan even te troosten!
’s Middags zijn we ook voor het eerst alleen naar Nyeri town gegaan. De markt was dicht en we wilden alleen onze vertrouwde supermarkt vinden. Na een paar rondjes om de markt te hebben gelopen hebben we hem uiteindelijk gevonden. Meteen maar even heel Nyeri town bestudeert. Gelukkig is hij niet zo groot en we weten nu iig waar alle supermarkten zitten (en de schoenenwinkel). Verder alles in town gevonden wat we nodig hadden en we zijn blij dat we de weg nu zelf kunnen vinden!