Sportdag

Maandag zijn we vroeg opgestaan, omdat we met Eliza naar school zouden gaan voor haar eerste schooldag op secondary school. We hadden namelijk besloten toch haar schoolfee te betalen. Want ook al hadden we een beetje het gevoel dat het van ons verwacht werd (en dat is natuurlijk niet een goede reden om het te doen) en had ze onze koekjes gestolen (A) (waar ze haar excuses voor aangeboden had), ze was nu hele dagen rond het huis, bezig met klusjes als wassen en koken, terwijl ze hier eigenlijk niks heeft en niemand kent, wat denk ik niet echt goed is voor de ontwikkeling van een 16-jarig meisje. Floor had haar schooluniform en de belangrijkste boeken betaald, dus ze kon gelijk beginnen. Ze gaat nu half 7 ’s morgens weg, komt tegen 6en thuis van school, en is helemaal happy, dus uiteindelijk hebben we er wel een goed gevoel over!
’s Avonds zaten we buiten en zagen we dat Jackson (van Upendo) de zwangere koe (over 2 weken uitgerekend) had vastgebonden aan een boom achter de wc. Hij zei dat hij buiten z’n hok moest staan, omdat het erg modderig was in z’n hok. De twee andere vrijwilligers slapen in een huisje 3 meter van de koe vandaan en moeten ’s nachts de koe passeren als ze naar de wc moeten (zij hebben alleen een buiten wc). We zagen het al helemaal voor ons: ’s nachts, wanneer het pikdonker is langs de koe heen, dat is pas een challenge. Wij waren iig heel blij dat wij gewoon binnen naar de wc kunnen!
Dinsdag (18-5) zijn we naar het Nyeri Technical Training Institute geweest. We waren uitgenodigd door een kennis van Babu, Joseph, die daar als leraar werkte. Eerst gediscussieerd met een andere leraar over the same sex Union, zoals hij het noemt (gay/lesbians). Hij vond dat waarschijnlijk een zeer boeiend onderwerp en ik vond het wel grappig om erover te praten. Volgens mij konden zij het niet begrijpen dat we er in Nederland steeds meer open voor staan. Hier gaat dat iig heel anders. Ook weer meer te weten gekomen over Keniaanse regering en hoe het hier werkt zal ik nooit helemaal begrijpen. Daarna heeft hij ons een rondleiding door de school gegeven, leuk om de studenten, lokalen en dell computers te zien! Het was echt een mooie school, en we werden aan iedereen voorgesteld en iedereen vond het hartstikke leuk dat we er waren (alsof we hele speciale gasten waren ofzo, wel grappig :P). Wat waren alle studenten daar netjes gekleed en zo gemotiveerd voor de studie!
’s Middags hebben we verf gekocht, omdat we een slaapkamer in het nieuwe weeshuis zouden gaan verven. We waren het al snel eens over de kleur (groenblauwig), maar in de shop was het vrij donker, en toen de verf eenmaal gemengd was zag het er buiten in het licht veel lichter en blauwer uit dan we dachten, dus dat was even een tegenvaller. Volgens de verkoper zou het in ieder geval donkerder worden als het droog werd, dus we besloten maar af te wachten.
Woensdag hadden de oudste kinderen van Upendo sportdag, dus zijn we gaan kijken. Floor had nieuwe stoelen en tafels voor het klaslokaal dat ze opgeknapt had, en die wilde ze die dag bij de school brengen. Het was dezelfde school als waar de sportdag gehouden werd, dus we zouden met z’n allen mét de tafels en stoelen in de Upendo-van daar naartoe gaan. Alleen bleken er maar 3 stoelen in de auto te passen, en de tafels sowieso niet, dus besloten ze alles op het dak te binden. Het begon met een grapje, Floor zei: Dan maar op de bus! En ja hoor, met echt maar 3 touwtjes werden er 14 stoelen en 5 tafels vastgebonden, het zag er echt te onstabiel uit, en met alle gaten en hobbels in de wegen was ik echt bang dat er iets zou vallen, maar gelukkig heeft alles veilig de eindbestemming gehaald (we hebben jammer genoeg geen foto’s hiervan, die heeft iemand verwijderd :( Tjaa, dat is dus het risico als je je fotocamera door de kinderen in Upendo laat gebruiken…) Toen we aankwamen was de sportdag al in volle gang, en het was lastig tussen die paar honderd kinderen de Upendo-kids te vinden. Wij bleken als mzungu’s een stuk interessanter dan de sportdag voor sommigen, en we werden constant aangestaard en nageroepen. Het enige wat wij wilden was naar de wedstrijden kijken en weten hoe de kids van Upendo het deden (Naomi was 3e geworden van alle scholen met discuswerpen!) , maar doordat we telkens door een groep werden ingesloten en aangestaard hadden we er op een gegeven moment ook echt genoeg van. Op weg naar huis nog gezelschap gekregen van een jongetje die zich waarschijnlijk verveelde en aan een stuk door tegen ons begon te praten. De sportdag was anders dan we ons hadden voorgesteld (het met bambi ogen gestaar niet verwacht), maar toch weer een ervaring rijker.