Family

Deze week hebben we ook genoten van een kip van de tuin. Nee, het was echt de hardste, taaiste en bijna rubberachtige kip ooit. En dit zeggen we echt niet om de kip te beledigen en we zijn ook echt geen moeilijke eters, maar dit was echt wel de grens. Maar we kwamen er na een paar minuten achter dat we waarschijnlijk allebei het verkeerde deel hadden uitgekozen. Tip: kies hier nooit de vleugel! Ik heb echt nooit geweten dat een kip zo kon smaken, je moest echt keihard en heel lang bijten om een stuk hard vel eraf te halen. Jammer genoeg zat er onder het vel ook bijna geen stukje vlees wat te eten was. Wel zagen we dat mama Kurugi (vrouw van Jackson) een stuk wit vlees in haar handen had. Hoe was ze daar nou weer aan gekomen? Ze vertelde wel dat de ze de kip express hadden geslacht, omdat hij al erg oud was (een kip kan max. 5 worden, maar deze was meer dan 3 jaar, wat ook al erg oud was). Hij was in 2007 geboren en Fleur dacht eerst dat hij vanaf 2007 in de vriezer zat, zo smaakte hij iig wel! Waar we ook achter zijn gekomen is dat de vrouw hier als ‘property’ wordt gezien. Jackson en zijn gezin zijn eigenlijk al zo modern en westernized, maar toch geven Jackson en z’n vrouw toe dat het zo is. De vrouw wordt hier gekocht met koeien, geiten, kippen etc. Dit moet de man betalen aan de ouders van de vrouw. Jackson vertelt dat hij pas de helft ervan heeft betaald, de rest komt later! Ook is er nog een steeds een heel groot verschil tussen de man en vrouw. De man kan doen waar hij zin in heeft, naar de pub, weg met vrienden, tv kijken als de vrouw staat te koken etc. En de vrouw moet alle huishoudelijke taken doen, mag geen uitstapjes maken met vrienden en helemaal niet ’s avonds naar een pub, tenzij ze wordt meegevraagd door de man.
Zaterdag zijn we met Beatrice, Philip en Naomi naar hun broertje (Joseph) geweest in St Mary’s (een ander weeshuis in Nyeri). Een van de huismoeders, Florence, ging ook mee en we moesten eerst een tijdje wachten, omdat hij nog bezig was met gymles. Toen hij eraan kwam, merkte je meteen dat hij het er erg moeilijk mee had. Hij kon z’n zusjes en broertje in het begin niet eens aankijken. Je zag ook dat hij op het punt stond om te huilen en later kwamen we er een beetje achter wat er allemaal aan de hand was. Om de broers en zusjes wat meer op hun gemak te stellen besloten we om ze even alleen te laten, zodat ze met elkaar konden praten. Naomi vertelde dat het grootste probleem was dat hij al heel lang geen bezoek heeft gehad. Hij is pas 11 jaar, maar in mijn ogen leek hij echt een stuk ouder. Toen z’n schooljaar begon was er helemaal niemand die schoolspullen voor hem heeft gekocht (schooljaar begint hier vanaf januari). Geen schoenen, rugzak, zelfs geen pen!! We hebben samen met hem een lijst gemaakt met wat hij allemaal nodig had: liniaal, mathematical set, schoenen, schoensmeer, sokken, tandpasta, tandenborstel, pen, inkt en kleren. Vreselijk dat er zo’n lange tijd niemand is geweest die dit voor hem kon kopen. Dus meteen op weg naar de winkel om alle spulletjes te halen. Ik moest wel een paar traantjes weg pinken, maar gelukkig was ik niet de enige. Toen we weer bij St Mary aankwamen, zat hij met een paar vriendjes achter het hek te wachten. Echt heel mooi om te zien. Schoenen zaten goed en Naomi heeft hem even naar z’n kamer gebracht. Deze week willen we zeker nog een keer langsgaan om wat kleren te brengen en ik hoop dat de band tussen z’n broertjes en zusjes alleen maar zal versterken.
Daarna gingen we met alle kids van Upendo naar de tuin van babu en sho sho, waar ze weer heerlijk hebben gespeeld! Deze keer waren de Gadamia (nootjes die je hier overal kan vinden) heel erg belangrijk. Het was een soort wedstrijd wie de meeste nootjes kon vinden, openmaken (met een steen!) en opeten. De zakken van de meesten werden dan ook steeds boller en het was een drama wanneer iemand maar 1 of 2 stuks kon vinden. Dus, meehelpen met zoeken maar! Daarna ging ik mee met Purity, Janet en Naomi naar een ander gedeelte van de tuin, want zij mochten van Jackson cabbage plukken. Heel fijn dat er een mega grote sprinkhaan (hij leek op de sprinkhaan in de film Antz) op m’n voet sprong, dus meehelpen met plukken zat er deze keer niet bij.
Ook hebben we samen met de kids een rondleiding door het nieuwe weeshuis gekregen van Jackson. Het ziet er echt heel erg mooi uit, en we hopen dat we het nog zien als het af is!
’s Avonds waren we door die Nederlandse familie van de Riamukurwe-school uitgenodigd om met hen in hun hotel te eten. Ook Floor en Jozef (2 andere vrijwilligers die in Gatitu verblijven, maar die de afgelopen 2 weken op vakantie geweest waren) waren erbij. We hebben gezellig en lekker gegeten, Fleur vis en Melissa kip (een stuk beter dan bij Jackson gelukkig, haha), en patat er bij. Na het eten zijn we naar het Banana Leaf Hotel gegaan (een beetje de place to be wat uitgaan hier betreft), waar die familie ook alle Keniaanse werkers die meegeholpen hadden aan de school uitgenodigd had, en daar hebben we nog wat gedronken.
Zondag (9-5) zijn we met Lucia (en Kevin, degene die Lucia had uitgekozen om mee te gaan) weer naar haar oma geweest in de slums. Het leek gelukkig nog steeds goed met haar te gaan (ze liep volgens mij nog wel een beetje mank, maar had iig geen pijn). Lucia heeft met haar broer, neefje, nichtje (wat een superschattige baby was dat!) en andere kinderen uit de buurt gespeeld, en het volgens mij wel naar haar zin gehad!